Historia Wyspy Pitcairn

Zmiana wyznania: rok 1887

Wskutek braku silnego przywódcy wraz z upływem lat postępowała degradacja społeczna. Zarówno Simon Young, cieszący się powszechnym szacunkiem i sympatią, jak i jego utalentowana córka Rosalinda byli zbyt skromni i pobłażliwi wobec ludzkich słabości, aby narzucać swoją wolę innym. W dodatku spory pomiędzy poszczególnymi rodzinami wprowadzały podziały wewnątrz społeczności.

Od czasów Johna Adamsa mieszkańcy wyspy byli zagorzałymi wyznawcami anglikanizmu. Czytali i studiowali Biblię, która dla wielu stanowiła jedyną lekturę oraz źródło czystej prawdy. Nic więc dziwnego, że z rosnącym zainteresowaniem zaczęli się oni wczytywać w publikacje Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, które przybyły w paczce ze Stanów Zjednoczonych w 1876 roku. Gdy dziesięć lat później na wyspę przybył adwentystyczny misjonarz, jednogłośnie zadecydowano, że ma prawo zostać i głosić swoje poglądy.
O efektach jego działań możemy przeczytać w notatce, którą Mary McCoy sporządziła w swoim pamiętniku w marcu 1887 roku: „Zrezygnowaliśmy z rytuałów i modlitw Kościoła Anglikańskiego. W ostatnim tygodniu odbyło się kilka spotkań dotyczących organizacji mszy w dzień szabatu”. W ten sposób sobota ponownie stała się dla wyspiarzy dniem wolnym – podobnie jak przed rokiem 1814, kiedy to poprawiono pomyłkę, jakiej niegdyś dopuścił się Fletcher Christian w związku z określeniem strefy czasowej.

Amerykańscy Adwentyści Dnia Siódmego wiadomość o przyjęciu ich wiary na wyspie Pitcairn przyjęli z ogromną radością. Zorganizowali zbiórkę pieniędzy w celu wysłania tam statku misyjnego, który wypłynął w 1890 roku. W jednej z przybrzeżnych zatoczek otoczonych skałami odbył się chrzest mieszkańców wyspy. Aby zlikwidować pokusę spożywania wieprzowiny, uśmiercono wszystkie świnie. Ogólnie jednak nie trzeba było zmieniać zbyt wiele: mieszkańcy od dawna już byli abstynentami, tytoń paliło tylko kilku z nich i w większości nie jadali mięsa – może poza sporadycznie spożywaną koźliną, która wśród Adwentystów nie jest bynajmniej zabroniona.

Rządy parlamentarne: rok 1893

Misjonarze odciążyli starzejącego się Simona Younga w obowiązkach nauczyciela. Z wielką werwą wprowadzili nowe przedmioty: historię, gramatykę, gotowanie i pielęgniarstwo. Otworzyli również publiczny park. Poruszeni ich zapałem mieszkańcy wyspy zaczęli zauważać własną bierność społeczną. Upatrując jej przyczyny w słabych przywódcach, zwrócili się do kapitana Rooke’a z okrętu HMS Chamption z prośbą o przeorganizowanie systemu sprawowania władzy na wyspie. Wprowadzono parlament składający się z siedmiu członków wybieranych w drodze głosowania. Był to pierwszy i zarazem ostatni raz w całej historii wyspy Pitcairn, gdy władza wykonawcza i sądownicza zostały rozdzielone. Zrewidowano też kodeks prawny, wprowadzając kary między innymi za cudzołóstwo, bicie żon, znęcanie się i podglądactwo. Przywrócono system prac społecznych obowiązujący przed emigracją. Nowe porządki znacznie różniły się od prostych zasad panujących za czasów Adamsa.