Historia Wyspy Pitcairn

Próba dyktatury: rok 1832

Niewielka społeczność, co było nieuniknione, wkrótce straciła nieco ze swojej niewinności. Stało się to w czasie, gdy wspólnotą nikt właściwie nie kierował, ponieważ w wyniku wewnętrznych sporów Nobbsa ciągle nie zaakceptowano jako następcy Adamsa. Nastąpił krótki okres anarchii i pijaństwa, jednak już wkrótce miał on dobiec końca. W grudniu 1832 roku na wyspie wylądował purytański intrygant imieniem Joshua Hill, który twierdził, że został przysłany przez brytyjski rząd. Mieszkańcy powitali go z otwartymi ramionami. Gdy tylko udało mu się zastąpić Nobbsa na stanowisku nauczyciela i pastora, nadał sobie tytuł Przewodniczącego Wspólnoty Pitcairn.

Dobrze świadczyć może o o nim fakt, że zabronił destylacji alkoholu. Z drugiej strony wprowadził arbitralnie przyznawane kary więzienia nawet za najmniejsze przewinienia. Doprowadził do wykluczenia ze społeczności Nobbsa oraz innych „podłych cudzoziemców”, którzy nieśmiało mu się sprzeciwiali. Ich odejście spotkało się jednak ze sporym niezadowoleniem. Władza Hilla stopniowo słabła, aż w końcu w 1838 zdemaskowano jego kłamstwo, jakoby reprezentował brytyjski rząd i siłą zmuszono go do opuszczenia wyspy. Nobbs mógł wreszcie powrócić ze swojego „wygnania”. W głosowaniu wszystkich mieszkańców zdecydowano o przywróceniu go na stanowisko pastora i nauczyciela. Co zaś tyczy się Hilla, to wystarczy spojrzeć na jego literackie uniesienia, aby zauważyć, że przez cały swój okres pobytu na wyspie wykazywał chwiejność emocjonalną.

Flaga wyspy Pitcairn. Źródło: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4e/Pitcairn_flag_300.png

Pierwsza konstytucja: rok 1838

Dyktatura Hilla oraz coraz częstsze wizyty amerykańskich statków wielorybniczych uczuliły mieszkańców na kwestię bezpieczeństwa. Zdołali oni skłonić kapitana okrętu HMS Fly Eliotta do sporządzenia krótkiej konstytucji oraz kodeksu zawierającego niektóre spośród już obowiązujących praw. Co roku spośród osób urodzonych na wyspie wybierany miał być burmistrz. Wybór odbywał się „w wolnym głosowaniu, w którym prawo udziału mają wszyscy urodzeni na wyspie po skończeniu osiemnastu lat, zarówno mężczyźni jak i kobiety, oraz wszyscy przybysze z zewnątrz, o ile mieszkają na wyspie co najmniej pięć lat”. Burmistrzowi towarzyszyć miała Rada składająca się z dwóch członków, z których jeden wybierany był w drodze głosowania, a drugi mianowany przez burmistrza. Tym samym po raz pierwszy w historii całego imperium brytyjskiego kobietom przyznano prawo wyborcze. Po raz pierwszy wprowadzono też obowiązek szkolny.

Dzień podpisania konstytucji na pokładzie okrętu Fly, czyli 30 listopada 1839 roku, jest jednocześnie dniem, który mieszkańcy wyspy uznają za datę formalnego przystąpienia do imperium brytyjskiego. Tak więc późniejsza Ustawa o Osadnictwie Brytyjskim z 1887 roku, na podstawie której wyspa uzyskiwała status brytyjskiego osiedla, dla mieszkańców nie miała właściwie żadnego znaczenia.