Historia Wyspy Pitcairn

Następcy Johna Adamsa

W miarę upływu lat Adams coraz bardziej martwił się przyszłością osadników. Wysyłał poselstwa mające znaleźć godnego następcę oraz słał liczne prośby o wsparcie do rządku brytyjskiego – niestety bezskutecznie. Ostatecznie przywództwo objęli dobrowolni imigranci.

Pierwszym z nich był John Buffet – cieśla okrętowy z Bristolu, który na wyspę trafił w 1823 roku razem z pochodzącym z Walii Johnem Evansem. Obaj poślubili tutejsze dziewczyny i założyli rodziny. Buffet przejął na siebie zadanie nauczania dzieci oraz odprawiania nabożeństw.

W międzyczasie, w roku 1828, na wyspę przybył kolejny osadnik – Goergo Nobb. Chodziły słuchy, że jest prawowitym potomkiem markiza. W każdym razie nie ulega wątpliwości, że mógł się pochwalić nie najgorszym wykształceniem oraz służbą zarówno w brytyjskiej, jak i chilijskiej marynarce wojennej. Silny charakter szybko pomógł mu zająć miejsce Buffeta na stanowisku nauczyciela i pastora. 5 marca 1829 roku, dożywszy słusznego wieku 62 lat i dorobiwszy się nie mniej słusznej tuszy, zmarł John Adams. Pozostawił po sobie społeczność, która – choć narodziła się w wyniku buntu i była świadkiem wielu aktów przemocy z morderstwem włącznie – już wkrótce miała stać się tematem przewodnim licznych kazań głoszonych w wiktoriańskiej Anglii. Trudne zadanie jej odbudowy Adams wykonał praktycznie sam, czym zasłużył sobie na pośmiertny tytuł „Ojca”, choć osadnicy określali go w ten sposób jeszcze za życia.

Nieudana przeprowadzka na Tahiti: rok 1831

Tymczasem w Londynie pozytywne rozpatrzono prośbę Adamsa o umożliwienie przeprowadzki, i choć późniejsze raporty nie potwierdziły jego obaw, zdecydowano o przesiedleniu osadników na Tahiti. Mimo początkowych sprzeciwów w marcu 1831 na statkach brytyjskiej marynarki wojennej opuścili oni wyspę Pitcairn.
Choć Tahitańczycy zgotowali im wspaniałe i ciepłe powitanie, imigranci nie czuli się w nowym miejscu zbyt dobrze. Po pierwsze ich dotychczasowy styl życia był zbyt europejski jak na Tahiti. Po drugie – przywykli do znacznie surowszych reguł moralnych, zwłaszcza w kwestiach seksualnych. Tęsknotę za domem wzmagały wybuchy chorób zakaźnych, na które osadnicy łatwo zapadali z powodu niskiej odporności. Pierwszą ofiarą śmiertelną okazał się Thursday October Christian – syn Fletchera Chistiana, pierwsze dziecko urodzone na wyspie Pitcairn i jednocześnie jej najstarszy mieszkaniec.

Thursday October Christian (fragment grafiki autorsta H. Adlarda)

Zaraz potem zmarła Lucy Anne Quintal – tym razem najmłodsza spośród osadników. W ciągu dwóch miesięcy doszło do kolejnych dziesięciu zgonów, podczas gdy urodziło się tylko jedno dziecko. Nieszczęście to poruszyło Tahitańczyków tak mocno, że postanowili zorganizować dla chorych specjalną zbiórkę żywności. Kilkakrotnie próbowali też zorganizować powrót imigrantów na wyspę Pitcairn, jednak za każdym razem coś stawało na przeszkodzie. Ostatecznie plan powrotu powiódł się za sprawą Williama Drivera, kapitana wielorybniczego statku Charles Doggett z Salem, który zaoferował się przetransportować 65 pozostałych przy życiu osadników do domu za sumę 500 dolarów. Natychmiast zorganizowali oni zbiórkę pieniędzy. Wrócić pragnęli do tego stopnia, że zgodzili się sprzedać nawet własne koce. Kapitan Driver z pasażerami na pokładzie wypłynął z portu Papeete 14 sierpnia 1831 roku, by 3 września dotrzeć do wyspy Pitcairn.

Swoją wdzięczność osadnicy wyrazili w następującym liście:

Wyspa Pitcairn, 3 września 1831

Niniejszym oświadczamy, że William Driver, kapitan statku Charles Doggett z Salem, przewiózł 65 osób z Tahiti z powrotem na ich rodzimą wyspę Pitcairn. W trakcie całej podróży kapitan Driver okazywał wszelką możliwą pomoc oraz życzliwość, jak przystało na dobrego człowieka i Chrześcijanina. Choć nigdy nie będziemy w stanie właściwie odwdzięczyć się mu za okazaną przysługę, to jednak żywimy szczerą nadzieję, że (za sprawą błogosławieństwa Wszechmogącego) zbierze on kiedyś owoce swego szlachetnego uczynku.

Podpisano: George H. Nobbs, Nauczyciel
Arthur (tutaj jego podpis) Quintal
John Buffett
John Evans